شورش بعد از انتخابات، نگرانی بجاه یا بیجاه؟

                      

این روزها همه مردم افغانستان یک نگرانی و دلهره مشترک دارند،شورش بعد از انتخابات و به خیابان برآمدن انبوهی از مردمُ ، همه میترسند مبادا شماری از فرصت طلبان با بهانه تقلب درانتخابات به جاده ها برآمده و امنیت عمومی را مختل کنند.البته به جاده ریختن مردم، آنهم درافغانستان صرف به یک تظاهرات، مسالمت آمیز خلاصه نمیشود، بلکه این اعتراض خیابانی، همان خانه جنگی ها وقتل وکشتار گذشته را از سرآغاز خواهدکرد.

انتخابات در شماری از کشورها دستکم در چند سال گذشته،پیش از آنکه یک راه حل دموکراتیک برای انتخابات رئیس جمهور آن کشور بوده باشد، آغازی برای یک بحران بوده است، نزدیک ترین نمونه آن ایران که بعد از انتخابات 22 جوزا درآن کشور، اعتراض ها نسبت به تقلب درانتخابات بالا گرفت و میلیون ها تن به خیابان ها ریختند و سرانجام بی اعتمادی و تفرقه در میان سران نظام ایران را به دنبال داشت، که این بزرگترین صدمه برای بقای نظام ایران درآینده خواهد بود.

در شماری از کشورهای دیگر مانند گرجستان، تایلند و زیمبابوه نیز در چند سال گذشته انتخابات سرآغازیک بحران  بوده است، حتی تا جایکه دهها تن دربرخورد پولیس با مظاهره کننده گان معترض به نتایچ انتخابات درآن کشورها کشته شدند.

اکنون درافغانستان نیز این هراس و نگرانی وجود دارد، البته به میزان بیشتر از کشورهای با ثبات مثل ایران، گرجستان و تایلند، درافغانستان اگر تظاهرات خیابانی دراعتراض به نتیجه انتخابات آغاز گردد، این مسئله میتواند، قتل صدها بلکه هزارها انسان و حتی فروپاشی نظام نوپا را به دنبال داشته باشد، چون از یکسو این به یک فرصت خدادادی برای تروریستان و طالبان تبدیل خواهد شد که از این طریق بتوانند وضعیت را بیشتر مختل و نا امنی را درکشور گسترش دهند و از سوی دیگرمعترضان احتمالی به نتایج انتخابات، به اسلحه و مهمات نیز دسترسی دارند و سابقه شورشگری نیز حد اقل درسه سال پیش در کابل را د ارند، این موضوع باعث شده است که هم رئیس جمهور کرزی و کابینه اش، هربار به معترضان هشدار میدهند که دست به شورش های خیابانی نزنند و هم ریچارد هالبروک نماینده امریکا درامور افغانستان و پاکستان خواهان کشیده شدن انتخابات به دور دوم میشود.

درهرصورت انتخابات بدون تقلب درافغانستان بی مفهوم است و شورش دراعتراض به آن نیزبحران زا. پس باید این انتخابات را با تمام کمی و کاستی اش پذیرفت، چون لا اقل این انتخابات میتواند اندک مشروعیتی به نظام بدهد و یک سمبولی از یک دولت دموکراتیک درکشور باشد.از سوی دیگر آنچه که بیشتر باید به آن توجه شود، حفظ وضعیت موجود درکشور است، تا مبادا بازهم یک (گاوجنگی) دیگر درکابل و ولایت ها شروع شود، که درانصورت نیز، این مردم بیچاره هستند که قیمت اشتراک شان به پای صندوق های رای را میپردازند، هم طالبان انگشت رنگ شده شان را میبرند و هم تشنه گان قدرت، انتخابات را بهانه ساخته آرامش شان را به هم بزنند.

                 کاندیداهای محترم باید بپذیرند که برنده شان هم برنده هستند و بازنده شان هم برنده هستند و این مردم بیچاره است که همیشه بازنده هستند.